Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ιωαννίδης

Απέραντο πένθος στον ελληνικό αθλητισμό και όχι μόνο, αφού πέθανε ο σπουδαίος προπονητής και πρώην υφυπουργός αθλητισμού, Γιάννης Ιωαννίδης.

Μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού, Γιάννης Ιωαννίδης, πέθανε σε ηλικία 78 ετών.

Ο σπουδαίος προπονητής, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με τις μεγάλες επιτυχίες του Άρη και του Ολυμπιακού τη δεκαετία του ’80 και του ’90, άφησε την τελευταία πνοή του έπειτα από μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια.

Ο Ιωαννίδης ως παίκτης

Ο Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945 και ασχολήθηκε από μικρός με το μπάσκετ, φτάνοντας στο σημείο να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα του Άρη το 1959. Η καριέρα του ως παίκτης διήρκεσε περίπου δύο δεκαετίες, όμως από μικρή ηλικία είχε δείξει την τάση του για την προπονητική.

Από τη φοίτησή του στη γεωπονική σχολή είχε φανερώσει την έφεσή του στην οργάνωση ομάδων και μάλιστα υπήρξε προπονητής του Εργοτέλη το 1977, χωρίς να έχει κρεμάσει ακόμη τα παπούτσια του.

Ο «Ξανθός», όπως ήταν το προσωνύμιό του, σύνδεσε το όνομά του με μερικές από τις σπουδαιότερες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, γράφοντας ιστορία στον πάγκο του Ολυμπιακού, αλλά και στον αντίστοιχο του Αρη. Ο Γιάννης Ιωαννίδης υπήρξε επίσης προπονητής της Εθνικής ομάδας, σε δύο περιόδους μάλιστα, αλλά και των ΑΕΚ και Γ.Σ Λάρισας.

Μια σπουδαία καριέρα, που άρχισε το 1978 και ολοκληρώθηκε το 2003, με τον Γιάννη Ιωαννίδη να δημιουργεί τον δικό του μύθο στον ελληνικό αθλητισμό. Ως προπονητής κατέκτησε συνολικά 12 πρωταθλήματα και έξι Κύπελλα, με τον «Ξανθό» να βρίσκεται από σήμερα στη… γειτονιά των αγγέλων.

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας, με τον Γιάννη Ιωαννίδη να «φεύγει» σήμερα σε ηλικία και να βυθίζει στη θλίψη ολόκληρη την Ελλάδα.

Ο θρυλικός προπονητής

Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης, άρχισε τη σπουδαία ως προπονητής. Ο Άρης παρέμεινε η επαγγελματική στέγη του για μία σεζόν, από το 1978 μέχρι το 1979 και ακολούθησαν δύο χρόνια στη Λάρισα. Το 1980 ανέλαβε την Εθνική Ελλάδας και το 1982 άρχισε η δεύτερη και πιο επιτυχημένη θητεία της καριέρας του στον πάγκο των “κιτρίνων”.

Με ηγέτη τον Νίκο Γκάλη και με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να προστίθεται στο ρόστερ λίγο αργότερα, η ομάδα που έχτισε ο Ιωαννίδης άλλαξε το μπάσκετ όπως το γνωρίζαμε μέχρι τότε στην Ελλάδα.

Υπό την καθοδήγησή του ο Άρης κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 1979, του 1983 και τα πέντε σερί από το 1985 μέχρι το 1990, συνοδεία ακατάρριπτων ρεκόρ, αήττητων σερί και τριών σερί Final Four (1988-1990).

Το 1991 ο Ολυμπιακός έκανε την κίνηση ματ και τον κατέβασε από τη Θεσσαλονίκη, με τον Ιωαννίδη να χτίζει μια δεύτερη μπασκετική δυναστεία. Τέσσερα σερί πρωταθλήματα από το 1993 μέχρι το 1996, δύο τελικοί Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1994, 1995), μέχρι να αποχωρήσει το 1996 για την ΑΕΚ.

Στην Ένωση κατάφερε να φτάσει σε ακόμα έναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1998), ενώ ακολούθησε η επιστροφή στον Ολυμπιακό για μία σεζόν και η τελευταία θητεία του ως προπονητής, στην Εθνική Ελλάδας το 2002-2003, καθοδηγώντας την στο Eurobasket 2003.

Ο αθλητικός κόσμος τον λάτρεψε όσο κανέναν άλλον την δεκαετία του 1980 ως τον προπονητή που έχτισε την σπουδαία ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, ανοίγοντας τον δρόμο για τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι πέρασε και από ομοσπονδιακός προπονητής δύο φορές (1980-1981 και 2002-2003).

Βρέθηκε με τον Άρη τρεις φορές σε φάιναλ φορ (1988, 1989, 1990), δύο με τον Ολυμπιακό (1994, 1995) και μια με την ΑΕΚ (1998) όπου και πήγε στον τελικό, όπως και με τον Ολυμπιακό.

Σε συλλογικό επίπεδο ως προπονητής κατέκτησε 12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996), 6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994). Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998). Υπήρξε επίσης προπονητής στον Γ.Σ. Λάρισας (1979-81).

Η πολιτική ζωή του

Το 2004 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ και κατέβηκε στις βουλευτικές εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία. Εξελέγη βουλευτής όπως και στις επόμενες εκλογές, του 2007, οπότε και ανέλαβε Υφυπουργός Αθλητισμού, έως τον Οκτώβριο του 2009.

Στη νέα κυβέρνηση συνεργασίας της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που συγκροτήθηκε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του υφυπουργού Αθλητισμού, ως τον Ιούνιο του 2013.

Διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας, της Υποεπιτροπής για την Παρακολούθηση θεμάτων Αθλητισμού, της Διαρκούς Επιτροπής Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διαμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Εγγυήσεων Διαφάνειας στον Αθλητισμό, καθώς και της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Του έχουν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, από νομικά και φυσικά πρόσωπα και πλήθος άλλους φορείς. Ανάμεσα στις διακρίσεις του προεξέχουσα θέση κατέχει η βράβευση του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών που φέρει τον τίτλο HOMO HELLENICUS. Ο τιμητικός αυτός τίτλος απονέμεται σε προσωπικότητες από όλο τον κόσμο που υπηρέτησαν με το έργο και τη ζωή τους τις Αξίες του Ελληνισμού, καθώς και σε υψηλά πολιτικά πρόσωπα και αρχηγούς κρατών, όπως στον Τάσο Παπαδόπουλο, στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στον Νικολά Σαρκοζί.