Μια μέρα στα γυρίσματα της σειράς «Η Παραλία»

Από τη Δήμητρα Μέττου

Πήγαμε στα γυρίσματα της δημοφιλούς ελληνικής σειράς της φετινής σεζόν

έμπτη πρωί και ξεκινάω να πάω στα γυρίσματα της σειράς της ΕΡΤ1 «Η Παραλία». Κανονικά γίνονται στο στούντιο Mabrida στο Κορωπί και κάποιες φορές στα Μάταλα της Κρήτης, αλλά σήμερα είναι στο Άσυλο Ανιάτων, στον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης. Η παραγωγή της Foss Productions -σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ– προσέλκυσε σχεδόν ένα εκατομμύριο τηλεθεατές στην πρεμιέρα της, ενώ σχεδόν ένας στους τρεις τηλεθεατές ήταν συντονισμένος μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασής του για να την παρακολουθήσει, με τη σειρά να κυριαρχεί στο τηλεοπτικό primetime. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα πνευματικά δικαιώματα αγόρασε η γερμανική εταιρία Beta Film, ενώ η ελληνική παραγωγή προσέλκυσε το ενδιαφέρον των θεατών στην τηλεοπτική έκθεση Mipcom του Φεστιβάλ Καννών.

Την προετοιμασία του σετ, το στήσιμο που λένε, την ξεκινάει από πολύ νωρίς όλη η ομάδα, χωρίς να έχουν κάποιο συγκεκριμένο ωράριο (άλλες φορές μπορεί να πάνε στις 7 κι άλλες στις 10). Πρώτη η ομάδα της σκηνοθεσίας και μετά σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, φροντιστές, ηλεκτρολόγοι, βοηθοί παραγωγής τρέχουν να στήσουν τον χώρο ώστε να μπορέσουν να γυριστούν όλες οι σκηνές του προγράμματος. Έπειτα αρχίζουν να καταφθάνουν οι ηθοποιοί, που κι αυτοί προετοιμάζονται για τον ρόλο τους.

Κάθομαι πίσω από το monitor, εκεί δηλαδή που είναι οι οθόνες που βλέπουν ο σκηνοθέτης, ο διευθυντής φωτογραφίας, ο ηχολήπτης, το script και οι βοηθοί σκηνοθέτη. «Η σκηνοθεσία μιας σειράς δεν είναι εύκολη υπόθεση», λέει ο σκηνοθέτης Στέφανος Μπλάτσος, «από πίσω υπάρχει μια τεράστια ομάδα που κάνει πραγματικότητα ένα σενάριο, όλοι είναι εξίσου σημαντικοί για κάθε σκηνή». Και δεν έχει άδικο – στα γυρίσματα υπάρχει μια ιεραρχία καθηκόντων, όλοι όμως συμβάλουν εξίσου για να πραγματοποιήσουν ένα κοινό στόχο: την τελειότητα στις σκηνές. Ο Πήτερ Σάφφερ έχει γράψει: «Είναι έργο σκηνοθέτη, έργο παντομίμου, μουσικού, σκηνογράφου και φυσικά ηθοποιού». Ο Στέφανος, βλέπεις, είναι η «κόλλα» της σειράς: θα συντονίσει τους ηθοποιούς, θα αποφασίσει τον τρόπο που θα γυριστεί κάθε σκηνή και θα περάσει όλη την υπόλοιπη μέρα του στο μοντάζ. Απέχει πολύ από το αυστηρό πρότυπο σκηνοθέτη που φανταζόμαστε, κάθε άλλο για την ακρίβεια. Εκτός από εξαιρετικός επαγγελματίας είναι και τρομερά αστείος, όλοι βασίζονται σε εκείνον αλλά και απολαμβάνουν να δουλεύουν μαζί του.

Μου έρχεται στο μυαλό η ομιλία της Julie Andrews στην Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου πριν δυο χρόνια. «Σκέφτομαι», είπε, «πόσοι άνθρωποι και πόση ομαδική προσπάθεια υπάρχει πίσω από ένα κινηματογραφικό έργο, όλους αυτούς που είναι τόσο σημαντικοί για τη δημιουργία του και που τα ονόματά τους πέφτουν τόσο γρήγορα στους τίτλους τέλους».

Πέφτει η κλακέτα κι αρχίζει το γύρισμα. Στο πλάνο είναι η Μπέτυ Λιβανού, ο Γιώργος Νινιός (που και οι δύο έχουν «λιώσει» τα παπούτσια τους στον χώρο, φαίνεται η εμπειρία τους) κι ο Δημήτρης Μοθωναίος – συγκεντρωμένοι στον ρόλο τους (εγώ κρατιέμαι μην να κάνω το fangirl). Όταν ο Στέφανος δίνει cut (παύση του γυρίσματος) τρέχουν πάλι τα script και οι φροντιστές να τα φέρουν όλα όπως ήταν πριν – από το να γεμίσουν πάλι τα ποτήρια όπως ήταν, μέχρι να ξαναφτιάξουν το μαλλί του ηθοποιού ακριβώς όπως πριν (αυτό έμαθα λέγεται «ρακόρ»). «Μα γιατί αγχώνεσαι τόσο για κάτι που δεν θα προσέξει κανείς;», ρωτάω το script του σετ. «Γιατί θα το προσέξουμε εμείς και προσπαθούμε να το κάνουμε όσο πιο τέλειο γίνεται», μου απαντά γελώντας. Πραγματικά απίστευτο πόση προσοχή δίνεται στην λεπτομέρεια για κάτι που μπορεί να μην προσέξει ο μέσος θεατής.

Είπα πως κρατιόμουν να μην κάνω το fangirl. Τώρα μεταξύ μας, τράβηξα και κάμποσες φωτογραφίες, δεν κρατήθηκα. Μου φαίνεται, όμως, τελικά πως οι ηθοποιοί δεν διαφέρουν καθόλου από εμάς. Ο Δημήτρης Μοθωναίος, ας πούμε, πριν λίγο γύρισε μια πολύ δραματική σκηνή και τώρα τον ακούω να λέει ιστορίες με τις οποίες ξεκαρδίζομαι. Ο Γιώργος Νινιός, Δημητρός στη σειρά, υποδύεται έναν χαρακτήρα με νοητικά προβλήματα, σε σημείο να φέρεται όπως ο ρόλος του ακόμη και πίσω από τις κάμερες (πολύ προσηλωμένος). Τον πιάνει το μάτι μου που μου γελάει και μετά συζητάμε λίγο τον ρόλο του. Όσο σοβαρούς βλέπω τους ηθοποιούς σε δραματικούς ρόλους, άλλο τόσο αστείοι και «νορμάλ» είναι. Το ίδιο και ο Δημήτρης Μοθωναίος (Χάρρυ), παρότι «τραγική φιγούρα», όπως μου λέει αστειευόμενος, όταν δεν «γυρίζουν» οι κάμερες είναι απολαυστικά θερμός και επίσης αστείος.

ΠΗΓΗ: Athens Voice