Επιστολή διαμαρτυρίας από την Πόλα Ρούπα για την υπερβολική αστυνομική παρουσία κατά τη μεταγωγή της στην Καλαμάτα

Οργισμένη επιστολή για την υπερβολική αστυνομική παρουσία κατά τη μεταγωγή της στην Καλαμάτα για την έκτακτη 48ωρη άδεια που έλαβε προ ημερών, απέστειλε η Πόλα Ρούπα, που κρατείται στη Γ’ πτέρυγα των φυλακών Ελαιώνα στη Θήβα.

Η Πόλα Ρούπα στην επιστολή της, που εστάλη από άτομα του περιβάλλοντός της, επισημαίνει ότι από το καλοκαίρι του 2022 λαμβάνει τακτικές άδειες ανά 2 μήνες και μεταβαίνει χωρίς αστυνομική συνοδεία στην Καλαμάτα, εκφράζοντας την απορία γιατί αυτή τη φορά επελέγη να εφαρμοστούν δρακόντεια μέτρα και να δημιουργηθεί επί ώρες αναστάτωση στο κέντρο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.

Αναλυτικά η επιστολή: 

“Από τo καλοκαίρι του 2022 βγαίνω από τη φυλακή κάθε 2 μήνες με τακτικές άδειες κατά τις οποίες ταξιδεύω και μένω στο σπίτι της οικογένειάς μου στην Καλαμάτα όπου ζει και ο γιος μου. Αυτές οι άδειες όπως είναι γνωστό γίνονται άνευ αστυνομικής συνοδείας και ελέγχου. Αφού λοιπόν έχω πάρει συνολικά 5 τακτικές άδειες ως τώρα και κυκλοφορώ ελεύθερα όπου θέλω στο νομό Μεσσηνίας και ενώ σε 1 μήνα ολοκληρώνω την προβλεπόμενη ποινή για υφ’ όρων απόλυση, αιτήθηκα και πήρα έκτακτη 48ωρη άδεια λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας συγγενικού μου προσώπου.

Ενημερώθηκα ότι η άδεια θα γίνει με αστυνομική συνοδεία λόγω του ότι ήταν έκτακτη και ζήτησα να είναι διακριτική. Όμως αντί για διακριτική, η μεταγωγή μου έγινε με τέτοια μέτρα που δεν είχα ποτέ στο παρελθόν, ενώ δεν είχα καμία προηγούμενη ενημέρωση για όλα αυτά. Όπως ήταν φυσικό αναστατώθηκε η γειτονιά αλλά και οι οικείοι μου που απορούσαν γιατί συνέβη όλο αυτό αφού πριν 3 εβδομάδες ήμουν στην Καλαμάτα. Όσο για την τοπική κοινωνία, για γνωστούς και φίλους στην πόλη άλλοι αντιμετώπισαν το γεγονός με απορία και άλλοι με καυστικό χιούμορ μιλώντας για γελοιότητες.

Πέρα όμως από την όποια διάθεση για χιούμορ, όλη αυτή η ιστορία ενέχει κρυφούς και φανερούς κινδύνους. Κάποια ΜΜΕ δεν έχασαν την ευκαιρία να «πατήσουν» στα ακραία μέτρα της μεταγωγής δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη διάσταση στο γεγονός. Τελικά όποιοι κι αν είναι υπεύθυνοι για τον τρόπο που έγινε η μεταγωγή –και ενώ σαφώς θα μπορούσα να είχα πάει μόνη μου στην Καλαμάτα–, το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα προκλητικά και απληροφόρητα άρθρα ορισμένων ΜΜΕ, κατατείνει φανερά στη δημιουργία αρνητικού κλίματος για μένα και την επικείμενη αποφυλάκισή μου όπως και για την αποφυλάκιση του συντρόφου μου Ν. Μαζιώτη.

Κατατείνει στη δημιουργία ενός κλίματος που «μεταφράζεται» ως υποβολή πολιτικής «γραμμής» στα δικαστικά συμβούλια που είναι αρμόδια να αποφασίσουν για την υφ’ όρων απόλυσή μου. Ειδικά ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης έχοντας εκτίσει 10,5 χρόνια φυλακή –χρόνος υπερβολικός για ποινή 20ετούς κάθειρξης– και ενώ παίρνει τακτικές άδειες σχεδόν 1,5 χρόνο, τα δικαστικά συμβούλια έχουν απορρίψει 2 φορές το αίτημα αποφυλάκισής του με αιτιολόγηση βασισμένη σε πειθαρχικές ποινές προ 6ετίας που η ισχύς τους έχει λήξει πάνω από 3 χρόνια. Εδώ και 4,5 μήνες, ο σύντροφος Μαζιώτης έχει κάνει 3ο αίτημα για υφ’ όρων απόλυση και παρά το γεγονός ότι έχει θετική πρόταση από την εισαγγελέα, το συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας επιδεικνύει ψυχρή αδιαφορία.

Όλη αυτή η συντονισμένη πίεση που μας ασκούν οι μηχανισμοί του κράτους –στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το είδος της μεταγωγής που μου έκαναν στην έκτακτη άδεια– και κάθε υποκινούμενη άνωθεν πολιτική προσπάθεια υποβολής πολιτικής «γραμμής» στα συμβούλια εκτέλεσης ποινών που θα αποφασίσουν για την αποφυλάκισή μας είναι εκδίκηση γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για τον Επαναστατικό Αγώνα, γιατί δεν ήρθαμε σε συνδιαλλαγή με κανένα πολιτικό καθεστώς εξουσίας, γιατί παραμείναμε πολιτικά ειλικρινείς, όσο κι αν λένε κάποιοι ότι αυτές είναι «πρακτικές άλλων εποχών». Η πίεση αυτή όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά φαίνεται να αυξάνεται ενόψει των σοβαρότατων οικογενειακών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, αφού για λόγους πολιτικής εκδίκησης και μόνο δεν διστάζουν ακόμα και να εκθέτουν σε κινδύνους τις ζωές των οικείων μας”.