Home / ΑΘΛΗΤΙΚΑ / Θρήνος για τον Πελέ: Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου στα 82 του χρόνια (vid)

Θρήνος για τον Πελέ: Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου στα 82 του χρόνια (vid)

By on 29/12/2022
Η καρδιά του Πελέ «σίγησε» και η μπάλα σταμάτησε να κυλάει στο χορτάρι.

Η ψυχή του τεράστιου Βραζιλιάνου είναι στα χέρια του λυτρωτή Χριστού και όλος ο κόσμος θρηνεί την απώλεια του Βραζιλιάνου μύθου.

Ο Πελέ δεν είναι πια ανάμεσα μας και η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε θλίψη και απέραντη στεναχώρια σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Ο 82χρονος θρύλος της Εθνικής ομάδας της Βραζιλίας και της Σάντος, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Άλμπερτ Αϊντσάιν του Σάο Πάολο, έχοντας δίπλα του την οικογένεια του.

Οι δύο κόρες του, ο γιος του και η σύζυγος του ήταν δίπλα του μέχρι την τελευταία στιγμή σε αυτή την άνιση μάχη και η είδηση του θανάτου του Πελέ, κυριαρχεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου.

Ο Πελέ τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα υγείας, τα οποία επιδεινώθηκαν μετά την εμφάνιση καρκίνου στο παχύ έντερο. Για έναν χρόνο φάνηκε να ξεπερνά κι αυτόν τον σκόπελο, ωστόσο όταν βρέθηκε ξανά στο νοσοκομείο στα τέλη του Νοεμβρίου οι περισσότεροι ήξεραν ότι αυτός θα ήταν ο πιο σπουδαίος αγώνας για τη ζωή του.

Ο Πελέ πάλεψε γενναία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του πιο δύσκολου αγώνα και ένα είναι το σίγουρο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πια ίδιο χωρίς τον «βασιλιά».

Νοσηλεύτηκε για πολλές μέρες και έστειλε μηνύματα αισιοδοξίας πως θα τα καταφέρει, αλλά τούτη τη φορά νικήθηκε.

«Προσευχηθείτε όλοι για τον Βασιλιά», είχε πει ο βοηθός της Εθνικής Βραζιλίας Σέζαρ Σαμπάιο λίγο πριν από τον τελευταίο αγώνα της σελεσάο με το Καμερούν για τους ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δυστυχώς όμως η κατάσταση του ήταν η αναστρέψιμη με τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ να αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 82 ετών και μια τεράστια ποδοσφαιρική κληρονομιά πίσω του.

Ο θάνατός του “έκλεισε” μία ολόκληρη εποχή του ποδοσφαίρου άλλων ημερών. Έδωσε μία πολύμηνη μάχη, έχοντας αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας και μπαίνοντας -ξανά- στο νοσοκομείο στις 29 Νοεμβρίου, με λοίμωξη του αναπνευστικού, προκειμένου να επανεξετάσουν οι γιατροί την αγωγή του για την αντιμετώπιση του καρκίνου παχέος εντέρου, με τον οποίο διαγνώστηκε το Σεπτέμβριο του 2021.

Ο Έντσον Αράντες Ντον Νασισμέντο (θα εξηγήσουμε παρακάτω την ιστορία με το όνομα και το παρατσούκλι του) γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940 στην πόλη Tres Coracoes (Τρεις Καρδιές) της επαρχίας Μίνας Τζεράις . Από εκεί ήταν ο πατέρας του Ντοντίνιο, ο οποίος ήταν ποδοσφαιριστής κι εκείνη την εποχή αγωνίζονταν στην Ατλέτικο Μινέιρο. Στα μάτια του πιτσιρικά ο πατέρας του ήταν ο καλύτερος στον κόσμο και όταν τελείωνε το σχολείο, πριν πάει στο σπίτι θα έπαιζε πάντα έναν αγώνα με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, προσπαθώντας να μιμηθεί ότι έκανε ο Ντοντίνιο.

Τότε ούτε καν περνούσε από το μυαλό του ότι θα γίνονταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής πολλώ δε μάλλον ότι θα έφτανε να γίνει ο κορυφαίος του κόσμου.

Ειδικά όταν ο Ντοντίμιο τραυματίστηκε και η ομάδα σταμάτησε να τον πληρώνει, με αποτέλεσμα η όχι ιδιαίτερη εύπορη οικογένεια τους να περάσει ακόμη πιο δύσκολα. Ο Πελέ για να βοηθήσει την οικογένεια του αναγκάστηκε να δουλέψει ως λούστρος για να βοηθήσει οικονομικά, ωστόσο ποτέ δεν σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο. Έστω κι αν κάποιες φορές αυτός και η παρέα του μη έχοντας ποδοσφαιρική μπάλα κλωτσούσαν ένα μάνγκο ή κάλτσες που παραγέμιζαν με χαρτιά!

Ο πατέρας του όμως έβλεπε το ταλέντο του και τον συνόδευε στα δοκιμαστικά στις μεγάλες ομάδες του Σάο Πάολο. Κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα μαζί του αλλά μετά από μία σειρά απορρίψεων, το 1956 τον δέχθηκε η Σάντος. Εκείνη την εποχή ήταν μια μικρομεσαία ομάδα της βραζιλιάνικης μεγαλόπολης που προσπαθούσε να βρει τη θέση της ανάμεσα στους μεγάλους.

Ο μικρός μάγος δε χρειάστηκε παρά μόλις τρία χρόνια για να κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα (ήταν 15 χρονών και 319 ημερών!) σε φιλικό αγώνα κι ο μύθος του Πελέ μόλις είχε αρχίσει να γεννιέται.

Λίγο πριν γίνει 17 κλήθηκε στην εθνική ομάδα, την υπέρτατη τιμή για έναν Βραζιλιάνο, καταφέρνοντας στο ντεμπούτο του να σκοράρει κόντρα στην Αργεντινή και πριν ενηλικιωθεί βρέθηκε στην αποστολή της σελεσάο για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας.

Στο πλαίσιο του τετάρτου ομίλου νίκησε την Αυστρία με 3-0, αναδείχθηκε ισόπαλη της Αγγλίας με 0-0 και επικράτησε με 2-0 της Σοβιετικής Ένωσης του κορυφαίου τερματοφύλακα όλων των εποχών Λεβ Γιασίν. Σ’ αυτό το τελευταίο ματς έκανε ντεμπούτο ο Πελέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο (είχε ταξιδέψει τραυματίας) και φρόντισε από το επόμενο ματς να βάλει τη σφραγίδα του στον πρώτο θρίαμβο της Βραζιλίας σε Μουντιάλ.

Πριν εξηγήσουμε τι έκανε ο «Βασιλιάς» στην σκανδιναβική χώρα να υπενθυμίσουμε ότι η Βραζιλία εκείνη την εποχή δεν είχε το στάτους που έχει σήμερα. Ειδικά μετά το κάζο του 1950 όταν και ηττήθηκε στον «τελικό» της διοργάνωσης με 2-1 από την Ουρουγουάη μέσα στο Μαρακανά, η χώρα είχε πέσει σε ποδοσφαιρική κατάθλιψη. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο αυτός ο απίθανος πιτσιρικάς για να δώσει ξανά… χρώμα σε εκείνη τη φουρνιά των παικταράδων και να λύσει τα… μάγια που πολλοί πίστευαν ότι είχαν κάνει στην ομάδα.

Στις 19 Ιουνίου 1958 η Βραζιλία αντιμετώπισε την Ουαλία στον προημιτελικό με τον Πελέ να είναι πρώτη φορά στο βασικό σχήμα… Οι σκληροτράχηλοι Ουαλοί κρατούσαν το 0-0 μέχρι το 66ο λεπτό, όταν η μπάλα έφτασε στον Πελέ μέσα στην περιοχή…

Ο τελευταίος την κατέβασε με το στήθος, μ’ ένα μαγικό άγγιγμα την πέρασε πάνω από τον αντίπαλο του και πριν συνέλθουν όλοι από το… ταχυδακτυλουργικό που μόλις είχαν δει, με το δεξί την έστειλε στο βάθος της αντίπαλης εστίας. Εκείνη την ημέρα ήταν 17 ετών και 239 ημερών και 64 χρόνια αργότερα παραμένει ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που έχει σκοράρει ποτέ σε Μουντιάλ

Θα είναι εκείνος που τα βιβλία της ιστορίας του ποδοσφαίρου θα εξακολουθούν να γράφουν πως είναι ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες νίκες στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού τρεις φορές πανηγύρισε την κατάκτησή του.

Την πρώτη φορά, σε ηλικία μόλις 17 ετών, ανακηρύχθηκε πρωταθλητής στο τουρνουά της Σουηδίας, το 1958, όπου εντυπωσίασε, σκοράροντας ακόμη και στον τελικό, κόντρα στη διοργανώτρια ομάδα (5-2).

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στη Χιλή και σε ηλικία 21 ετών, κέρδισε το δεύτερο τίτλο, αν κι ένας τραυματισμός στη βουβωνική χώρα στο δεύτερο ματς της διοργάνωσης τον ανάγκασε στη συνέχεια να μείνει μακριά από τους αγώνες και παρόλο που προσπάθησε, δεν μπορούσε να παίξει. Στον τελικό η Βραζιλία νίκησε με 3-1 την τότε Τσεχοσλοβακία.

Το 1970, στο Μεξικό, έφτασε στο τρίτο του Παγκόσμιο Κύπελλο και στην απόλυτη αποθέωσή του, σημειώνοντας μάλιστα το πρώτο από τα τέσσερα γκολ που η Βραζιλία πέτυχε στον τελικό, επικρατώντας με 4-1 της Ιταλίας.

Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, περισσότερο γνωστός σε όλο τον κόσμο ως Πελέ, εξακολουθεί, μετά και την ολοκλήρωση του 22ου Μουντιάλ στο Κατάρ και τη νίκη του Λιονέλ Μέσι και της Αργεντινής, να είναι ο “βασιλιάς” -και- των Παγκοσμίων Κυπέλλων κι ο παίκτης που “σημάδεψε” μία ολόκληρη εποχή…

Όλοι τους ξεκίνησαν φτωχοί και ταπεινοί για να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο θρόνος ανήκει στον Πελέ. Εξάλλου «ο βασιλιάς» τον αποκαλούσαν όταν δεν τον φώναζαν με τον παρατσούκλι του σε όλα τα γήπεδα της γης, καθώς ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατάφερε να μετατραπεί σε ένα παγκόσμιο brand.

Το γιατί βαφτίστηκε Έντσον και πως προέκυψε το Πελέ έχουν τη δική τους ιστορία. «Με ονόμασαν Έντσον, προς τιμήν του εφευρέτη Τόμας Έντινσον επειδή το ηλεκτρικό ρεύμα είχε φτάσει στην πόλη μου όταν εγώ γεννήθηκα», έχει εξηγήσει ο ίδιος ο «Βασιλιάς» για το πως πήρε το κανονικό του όνομα.

Ωστόσο ούτε ο ίδιος Πελέ δεν είναι 100% σίγουρος για το πως προέκυψε το παρατσούκλι που τον έκανε γνωστό σ’ όλον τον κόσμο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην αρχή δεν του άρεσε καθόλου και είχε φτάσει στο σημείο να ρίξει μπουνιά σ’ ένα συμμαθητή του που τον αποκάλεσε «Πελέ» με αποτέλεσμα να αποβληθεί από το σχολείο… Έχοντας μάθει από τον πατέρα του ότι τον Έντσον προέρχονταν από έναν σπουδαίο εφευρέτη, το Πελέ του ακούγονταν… απαίσιο.

Επίσης το σίγουρο είναι ότι στην οικογένειά του, του είχαν δώσει άλλο παρατσούκλι καθώς ο θείος του Χόρχε (αδερφός του πατέρα του) τον έβγαλε «Ντίκο». Κι η μητέρα του μέχρι να πεθάνει συνήθως τον φώναζε Ντίκο και όχι Πελέ. Όταν δεν έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στη Σάντος τον αποκαλούσαν
«Gasolina», όπως έναν διάσημο Βραζιλιάνο τραγουδιστή, αλλά ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ…

Από που προέκυψε όμως το Πελέ; Υπάρχουν πολλές εκδοχές με τον ίδιο να προκρίνει δύο εξ αυτών. Η πρώτη έχει να κάνει με το ότι στα πορτογαλικά όταν κλωτσάς με το πόδι η έκφραση είναι «Πε» κι όπως είχε πει χαμογελώντας: «Επειδή στην αρχή μάλλον έκανα κάποια λάθη, μάλλον με φώναζαν Πε-λέ».

Η δεύτερη σχετίζεται με την Βάσκο Ντε Σάο Λουρέντσο στην οποία αγωνίζονταν ο πατέρας του κι ο Έντσον. Ο τερματοφύλακας της Βάσκο λέγονταν Μπίλε κι ο τρίχρονος Έντσον όταν πήγαινε στις προπονήσεις προτιμούσε να κάθεται κάτω από το τέρμα και να αποκρούει τα σουτ των άλλων. Κι όταν απέκρουε κάποιο φώναζε «Μπράβο Μπίλε», «Σπουδαία απόκρουση Μπίλε». Βέβαια λόγω ηλικίας δεν μιλούσε πολύ καλά καθαρά κι έτσι έλεγε το «Μπίλε», «Πίλε». Κι όταν μετά από λίγο καιρό μετακόμισαν στο Μπαουρού (πήρε μεταγραφή ο πατέρας του) το «Πίλε», έγινε «Πελέ» λόγω της παχιάς προφοράς που είχε από την επαρχία που γεννήθηκε. Ένας συμμαθητής του άρχισε να τον κοροϊδεύει φωνάζοντας τον «Πελέ» κι έτσι γεννήθηκε το πιο διάσημο παρατσούκλι στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.

Ένα παρατσούκλι που γέννησε ατελείωτους μύθους, μεγάλωσε ολόκληρες γενιές ποδοσφαιρόφιλων, αποτέλεσε το όνειρο και τη φαντασίωση πιτσιρικάδων σ’ όλον τον κόσμο και θα παραμείνει στην αιωνιότητα

Υπήρξε μια εμβληματική μορφή που υμνήθηκε απ’ όλους τους λαούς της οικουμένης και όχι άδικα. Αγαπήθηκε όσο λίγοι και δικαίως.

Η τεράστια καριέρα του δεν χωρά σε λέξεις. Αρκεί να πούμε μόνο τούτο. Τρία Μουντιάλ σήκωσαν τα χέρια του δημιουργώντας τον μύθο.

Η πατρίδα του, η Βραζιλία, βιώνει ένα μεγάλο πένθος αποχαιρετώντας έναν λαϊκό ήρωα. Αυτός ήταν ο Πελέ για τους Βραζιλιάνους αλλά και για όλους εκείνους που αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Ένας μοναδικός ζογκλέρ που δυστυχώς ελάχιστες εικόνες έχουν διασωθεί για να απολαύσουμε τα μαγικά πράγματα που έκανε με την στρογγυλή θεά….

Είναι βέβαιο πως ο κόσμος θ’ αποχαιρετήσει τον θρύλο όπως του πρέπει.

Το «10» στα χέρια του λυτρωτή Χριστού.

Related Items