Η Ελλάδα αποχαιρέτισε με συγκίνηση τον Κώστα Σημίτη στο Α’ Νεκροταφείο η ταφή του

Με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού το ύστατο χαίρε στον Κώστα Σημίτη. Μετά την τελετή στη Μητρόπολη, η πομπή με το φέρετρο κατευθύνθηκε πεζή προς το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου ετάφη ο πρώην πρωθυπουργός.

Το τελευταίο αντίο στον Κώστα Σημίτη, τον πρώην πρωθυπουργό επί 8 έτη και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είπαν σε κλίμα συγκίνησης το μεσημέρι της Πέμπτης (09/01) στη Μητρόπολη Αθηνών η οικογένειά του, οι φίλοι του, πολιτικοί συνοδοιπόροι αλλά και αντίπαλοι, καθώς και άνθρωποι από τον διπλωματικό και πανεπιστημιακό χώρο.

Τρία αγήματα, όπως και η Φιλαρμονική απέδωσαν στρατιωτικές τιμές, ενώ την πομπή που κινήθηκε πεζή από τη Μητρόπολη Αθηνών μέχρι το Α΄ Νεκροταφείο συνόδευε η μπάντα της Πολεμικής Αεροπορίας.

O Κ. Σημίτης, ο πολιτικός που συνέδεσε την πρωθυπουργική του θητεία με τον ευρωπαϊσμό και τον εκσυγχρονισμό πέθανε σε ηλικία 88 ετών τις πρωινές ώρες της Κυριακής.

Στη Μητρόπολη βρέθηκαν από νωρίς, η σύζυγός του Δάφνη, οι δύο κόρες του κι η εγγονή του, ενώ τον αύλειο χώρο και το εσωτερικό του Ιερού Ναού κατέκλυσαν άνθρωποι από τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο, αλλά και πολίτες που επιθυμούν να τιμήσουν τον πρώην πρωθυπουργό.

Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Με απόφαση της οικογένειας του πρώην πρωθυπουργού, η σορός του δεν τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Η κηδεία έλαβε χώρα με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού, δημοσία δαπάνη.

Επικήδειους λόγους εκφώνησαν η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, καθώς και οι καθηγητές Γιάννης Βούλγαρης, Τάσος Γιαννίτσης (πρώην υπουργός) και Κωνσταντίνος Τσουκαλάς.

Μετά την τελετή, το φέρετρο με τη σορό του Κώστα Σημίτη βγήκε από τη Μητρόπολη χειροκροτούμενο, ενώ ο συγκεντρωμένος κόσμος έξω από τη Μητρόπολη φώναζε «Αθάνατος».

Η πομπή έφτασε πεζή προς το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ πραγματοποιήθηκε μια μικρή στάση έξω από τη Βουλή. Ο Κώστας Σημίτης ενταφιάστηκε σε χώρο δίπλα στο μνήμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Η μπάντα του Ναυτικού παιάνιζε το εμβατήριο της σημαίας κατά τον ενταφιασμό του.

Η τελετή ολοκληρώθηκε με την απόδοση τριών τιμητικών βολών, αποχαιρετώντας έναν πολιτικό που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας και στην ευρωπαϊκή της πορεία.

Σακελλαροπούλου: Αποχαιρετάμε μια μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας μας

«Αποχαιρετάμε σήμερα με θλίψη και τιμή μία μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας μας» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά τον επικήδειο λόγο της.

Η κα. Σακελλαροπούλου υπογράμμισε ότι «ο Κώστας Σημίτης υπερασπίστηκε, με συνέπεια και πεποίθηση, πάθος και λογική, λέξεις και πράξεις, σε όλη του τη ζωή, τη δημοκρατία και τις αρχές της. Αγωνιστής κατά της δικτατορίας, διακεκριμένος ακαδημαϊκός δάσκαλος, άνθρωπος των ιδεών και του πρακτικού λόγου, άφησε το βαθύ αποτύπωμά του στη Μεταπολίτευση με το δικό του, ξεχωριστό και διαχρονικό, πολιτικό παράδειγμα».

Μιλώντας για το έργο του, σημείωσε ότι «με κύρια αναφορά του την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και το ρεύμα του εκσυγχρονισμού, ο Κώστας Σημίτης εισήγαγε στην πολιτική μας συνείδηση και κουλτούρα μία νέα μέθοδο και αντίληψη της διακυβέρνησης. Με έμφαση στον ορθολογισμό, τον προγραμματισμό, την προσήλωση σε στόχους υψηλούς και την ηθική του καθήκοντος, τη χαμηλότονη, καθημερινή και συστηματική εργασία. Μακριά από δημοφιλείς, ανέξοδες ρητορείες και λαϊκίστικες ευκολίες. Με λόγο μετριοπαθή και μετρημένο και ήθος δημοκρατικό».

Μητσοτάκης: Ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας αγωνιστής της Δημοκρατίας

Αγωνιστή της Δημοκρατίας, που ανήκει πλέον στην ιστορία χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκη τον Κώστα Σημίτη.

Στην επικήδεια ομιλία του, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στις τρεις παρακαταθήκες που αφήνει ο πρώην πρωθυπουργός.

«Τρεις παρακαταθήκες είναι ορατές: Η αταλάντευτη πίστη του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ο τρόπος διακυβέρνησης με πρωταγωνιστή το περίφημο μπλοκάκι, τις σημειώσεις όπου καταγράφονταν μεθοδικά οι διακηρύξεις που έγιναν πράξη, παράδειγμα του πόση σημασία πρέπει να δίνει ένας ηγέτης στην αποτελεσματικότητα. Η τρίτη ιδιότητα ήταν αυτή ενός πολιτικού που δίπλα στα πολιτικά του καθήκοντα έβρισκε χρόνο να διαβάζει, να παρακολουθεί θέατρο. Αγάπησε αληθινά τον ρόλο του συζύγου και του πατέρα», ανέφερε.

Κάνοντας αναφορά στη δημοκρατική συνέπεια του Κώστα Σημίτη, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε ότι «δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να μεταλλαχθεί και να γίνει αρεστός, προσχωρώντας σε ξένο τρόπο συμπεριφοράς». Με τη στάση του υπήρξε μια εξαίρεση στον πολύβουο χώρο των συνθημάτων και την υπερβολή των ακραίων κομματικών αντιπαραθέσεων.

Επίσης, αποτέλεσε παράδειγμα του «πώς ένα πολιτικός μπορεί να παραμείνει ενεργός πολίτης μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας».

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στον τρόπο με τον οποίο ο Κώστας Σημίτης αντιλαμβανόταν την άσκηση της εξουσίας, καθώς έλεγε ότι η κυβέρνηση υπάρχει όχι για να διαιωνίζει την εξουσία της, αλλά για να βοηθά την κοινωνία επιδιώκοντας τις ευρύτερες συναινέσεις, βαδίζοντας συχνά και απέναντι στο ρεύμα. «Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με τον Κώστα Σημίτη όταν σε αυτό αντικατοπτρίζεται η προσπάθεια της πατρίδας να απαλλαγεί από βαρίδια του παρελθόντος», είπε ο κ. Μητσοτάκης.

Ανδρουλάκης για Σημίτη: Σήμερα η Ελλάδα υποκλίνεται σε έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες της σύγχρονης Ιστορίας της

Με χίλιες περίπου λέξεις και συγκίνηση, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, αποχαιρέτησε με τον επικήδειό που εκφώνησε από τη Μητρόπολη Αθηνών τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη.

«Η Πατρίδα μας τιμά σήμερα τον Πρωθυπουργό που έκανε πράξη την ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη και σφράγισε ανεξίτηλα τη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου. Το ΠΑΣΟΚ αποχαιρετά τον δεύτερο Ιστορικό του Ηγέτη, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου. O πολιτικός κόσμος γίνεται φτωχότερος, καθώς έχασε μια σπουδαία προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας, που εμπλούτιζε δημιουργικά και με ορθό λόγο τον δημόσιο διάλογο», είπε στην αρχή του επικηδείου που εκφώνησε.

Σε προσωπικό επίπεδο, ο Νίκος Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στη σχέση του με τον Κώστα Σημίτη, λέγοντας:

«Αγαπημένε μου Πρόεδρε, Με βαθιά συγκίνηση θυμάμαι το μικρό βιβλιαράκι που μου δώρισες σε μια από τις πρώτες μας συζητήσεις. Μια έκδοση του Ομίλου Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που είχες ιδρύσει με άλλους ανήσυχους δημοκράτες αγωνιστές στα χρόνια της νιότης σου. Με έκανες κοινωνό της πολιτικής σκέψης σου και των ιδανικών με τα οποία πάντα έδινες τη μάχη ενάντια στη συντήρηση και τη μοιρολατρία. Όποιος διαβάσει εκείνο το κείμενο, αντιλαμβάνεται ότι δεν έδινες μάχες τακτικής. Είχες εντοπίσει από νωρίς τις ιστορικές ρίζες των παθογενειών του κράτους και είχες διαμορφώσει το πολιτικό όραμα για την υπέρβαση τους. Γι’ αυτό και ήταν διαρκής η πάλη σου απέναντι στον πελατειασμό, τα στερεότυπα και τα κατεστημένα που καθηλώναν την κοινωνία και τη Δημοκρατία.

Με δημιουργικές ρήξεις, πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα, έκανες πράξη την Ελλάδα της εθνικής αυτοπεποίθησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εξωστρέφειας.

Γι’ αυτές τις αξίες αγωνίστηκες από τα μετεμφυλιακά χρόνια, τα χρόνια της χούντας αλλά και αργότερα στη μεταπολίτευση μέσα από το ΠΑΣΟΚ. Συσπείρωσες μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία γύρω από το Πολιτικό Όραμα του Εκσυγχρονισμού.
Δίνοντας του όμως ξεκάθαρα προοδευτικό περιεχόμενο, όπως πιστοποιεί το έργο σου, πολύ πριν οι λέξεις χάσουν το πραγματικό τους νόημα. Υποστήριζες ότι καμία μεταρρύθμιση ΔΕΝ είναι πολιτικά ουδέτερη. Ως «Αριστερός με σοσιαλδημοκρατικές ιδέες», όπως αυτοχαρακτηριζόσουν, πίστευες ότι η πραγματοποίηση του εκσυγχρονισμού δεν αποτελεί απλώς μια τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά συνεπάγεται κινητοποίηση και κοινωνικό αγώνα . Ο πολίτης σε αυτήν τη διαδικασία πρέπει να έχει ΑΞΙΑ και να είναι ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΣ. Αλλιώς καμία μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να αντέξει μακροπρόθεσμα.
Η σημασία των παραπάνω θέσεων καταδείχθηκε στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Μια κρίση, βεβαίως, για την οποία έγκαιρα και με τόλμη είχες προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής το 2008».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο έργο και την παρακαταθήκη του Κώστα Σημίτη.

«Το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1996-2004 συνδέθηκε με μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της σύγχρονης Ελλάδας. Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο καταλληλότερος ηγέτης, σε μια εποχή ραγδαίων μεταβολών και τεράστιων προκλήσεων: Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είχε εισέλθει σε ανεπίστρεπτη πορεία, ενώ η εντεινόμενη παγκοσμιοποίηση απαιτούσε επεξεργασμένο σχέδιο προσαρμογής από τα εθνικά κράτη, ώστε να μη βυθιστούν οι κοινωνίες τους σε παρακμή.
Ο πολιτικός, που έλεγε λίγα αλλά σχεδίαζε και έπραττε πολλά, ένωσε τα χέρια με τον ελληνικό λαό στο δρόμο της σύγκλισης με τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης. Τα επιτεύγματα της κυβέρνησης του είναι σταθμοί στην ιστορία του τόπου.
Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση με άλυτο το Κυπριακό.
Θέλω πραγματικά να αναλογιστείτε τις επιπτώσεις με τις οποίες θα ήταν αντιμέτωπος ο ελληνισμός από τις τουρκικές επιδιώξεις για διχοτόμηση του νησιού, αν ο διορατικός αυτός ηγέτης δεν είχε σχεδιάσει αυτή τη μεγάλη εθνική επιτυχία.

Ο Κώστας Σημίτης ήταν συνδιαμορφωτής της Ιστορίας, όχι παρακολούθημά της. Ισότιμος συνομιλητής των ισχυρότερων ηγετών που κέρδιζε με την αξιοπιστία και τον ρεαλισμό του. Εξέφραζε διακριτή άποψη στη βάση των δικών του «πιστεύω», όπως έκανε αγωνιζόμενος για μια αυτοδύναμη «Ευρώπη των λαών», ακόμα και αντιτασσόμενος στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Το 2004, άφησε την Ελλάδα πιο αισιόδοξη και ισχυρή από ποτέ. Η επιτυχημένη προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν απόδειξη ότι η χώρα, όταν διαθέτει ηγεσία με σχέδιο, μπορεί να αναδείξει τον καλύτερό της εαυτό .

Η σημαντικότερη όμως παρακαταθήκη που αφήνει, είναι το όραμα για διαρκή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΛΙΣΗ με τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Πίστευε βαθιά ότι η Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη στην υστέρηση. Ας φανταστούμε πως θα ήταν η πατρίδα μας χωρίς τα μεγάλα έργα υποδομών όπως η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η Εγνατία Οδός, το Μετρό, η Αττική Οδός, το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και άλλα πολλά. Σταθερές του προτεραιότητες ήταν το ισχυρό Κοινωνικό Κράτος, η Στήριξη του κόσμου της Εργασίας και η συνετή Δημοσιονομική Πολιτική.

Έδωσε πνοή στα δημόσια πανεπιστήμια. Στήριξε τη δημόσια υγεία με 11 νέα νοσοκομεία και εφάρμοσε μόνιμες κοινωνικές παρεμβάσεις, όπως το ΕΚΑΣ και η Βοήθεια στο Σπίτι. Προήγαγε τον θεσμικό εκσυγχρονισμό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, με τη συνταγματική κατοχύρωση των ανεξάρτητων αρχών, την ίδρυση των ΚΕΠ και την προώθηση πλήθους μεταρρυθμίσεων που βελτίωσαν τη ζωή των πολιτών. Γιατί εν τέλει ο πραγματικός προοδευτικός εκσυγχρονισμός είναι ολόπλευρος. Δεν σημαίνει μόνο οικονομική πρόοδο. Σημαίνει ταυτόχρονα ενίσχυση των θεσμών και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναβάθμιση και όχι υποβάθμιση του κράτους δίκαιου. Σημαίνει διαφάνεια και υπευθυνότητα στη λήψη των αποφάσεων, δίκαιο μέρισμα από την ανάπτυξη και όχι διεύρυνση των ανισοτήτων. Πραγματικός εκσυγχρονισμός σημαίνει ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα που στηρίζει τον κόσμο της εργασίας. Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την περιφερειακή ανάπτυξη και όχι για την πελατειακή νομή τους από ισχυρά συμφέροντα. Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Κώστα Σημίτη, η οποία αποτελεί διαρκές κοινωνικό ζητούμενο και πολιτική πυξίδα του Κινήματός μας».

«Αγαπημένε μας πρόεδρε, Πορεύτηκες με ένα σπάνιο πολιτικό ήθος στη δημόσια παρουσία σου.
Πάντα παρών στις μεγάλες μάχες της Παράταξής μας. Η ακεραιότητα, η θεσμικότητα και η μεθοδικότητά σου έγραψαν ιστορία. Ανήκεις πλέον στο Πάνθεον των μεγάλων ευρωπαίων ηγετών. Σε μια εποχή που η φιλελεύθερη δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή απειλούνται, σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί, όπως εσύ, αποτελούν φάρους για όλους εμάς που μοιραζόμαστε τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις. Αλλά και στην προσωπική σου ζωή υπήρξες υπόδειγμα σεμνότητας και απλότητας. Πάντοτε διακριτικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ηθικολογίες. Ήσουν το πολιτικό αντίδοτο στην αλαζονεία της   εξουσίας.  Μας έδειξες ότι πολλά που φαίνονται ανέφικτα, είναι στο χέρι μας να τα πετύχουμε. Ότι ένας διαφορετικός δρόμος απέναντι στη συντήρηση, είναι εφικτός: Αυτόν τον προοδευτικό πατριωτισμό υπηρέτησες σε όλη σου τη διαδρομή.
Σήμερα η Ελλάδα υποκλίνεται σε έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες της σύγχρονης Ιστορίας της. Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένε μου Πρόεδρε», κατέληξε ο Νίκος Ανδρουλάκης.