Ξενοδόχοι Μεσσηνίας δίπλα στους αγρότες: Χωρίς πρωτογενή τομέα, ο τουρισμός οδηγείται σε αδιέξοδο

Την ανάγκη ουσιαστικής και όχι προσχηματικής σύμπλευσης του τουρισμού με τον πρωτογενή τομέα αναδεικνύει η Ένωση Ξενοδόχων Μεσσηνίας σε χθεσινή της ανακοίνωση, δηλώνοντας ανοιχτά τη στήριξή της στις κινητοποιήσεις και τα αιτήματα των αγροτών. Όπως επισημαίνεται με σαφήνεια, η απομονωμένη ανάπτυξη του τουρισμού συνιστά στρατηγικό λάθος και ενδέχεται να αποδειχθεί αδιέξοδη, εάν δεν συμπορεύεται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία και τη μελισσοκομία.

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου το συγκριτικό πλεονέκτημα δεν είναι η μαζική παραγωγή αλλά η ποιότητα, η ταυτότητα και ο τόπος, η συνέργεια του τουρισμού με τον πρωτογενή τομέα μπορεί να ενισχύσει αποφασιστικά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Η γη, η ιστορία, ο πολιτισμός και το φυσικό περιβάλλον δεν λειτουργούν αυτόνομα, αλλά ως ενιαίο σύστημα αξίας που απαιτεί στρατηγική αξιοποίηση και όχι αποσπασματικές πολιτικές.

Η Ένωση ασκεί αιχμηρή κριτική στις διαχρονικές πολιτικές ηγεσίες, τονίζοντας ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διαμορφωθεί μια συνεκτική εθνική στρατηγική που να συνδέει ουσιαστικά τον πρωτογενή τομέα με τον τουρισμό. Παράλληλα, επισημαίνεται ότι η πρωτογενής παραγωγή εξακολουθεί να υποτιμάται ως θεμέλιο της ελληνικής γαστρονομίας, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του πολιτιστικού αποθέματος της χώρας και κρίσιμο πυλώνα του τουριστικού προϊόντος.

Σύμφωνα με την Ένωση Ξενοδόχων Μεσσηνίας, τα προβλήματα που απειλούν σήμερα την παραγωγή δεν περιορίζονται στις εξαγωγές, αλλά αποδυναμώνουν και την ίδια την ελκυστικότητα του ελληνικού τουρισμού, στερώντας του ένα ισχυρό εργαλείο διαφοροποίησης και διεθνούς προβολής. Υπό αυτό το πρίσμα, οι επαγγελματίες του τουρισμού δεν μπορούν να παραμένουν αμέτοχοι απέναντι στις διεκδικήσεις των ανθρώπων που ζουν από τον φυσικό πλούτο της χώρας, ιδιαίτερα όταν απουσιάζει σαφής κατεύθυνση, στόχος και προσαρμογή στις σύγχρονες συνθήκες ζήτησης.

Η Ένωση υπενθυμίζει ότι αντίστοιχες προκλήσεις αντιμετωπίζει και το ίδιο το τουριστικό προϊόν, το οποίο επίσης χρειάζεται προσαρμογές, επαναπροσδιορισμό και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Κλείνοντας, προειδοποιεί ότι οι λογικές κοινωνικού αυτοματισμού οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδα, υπογραμμίζοντας πως η μόνη βιώσιμη προοπτική βρίσκεται στη συνεννόηση και στη χάραξη κοινής στρατηγικής για το μέλλον τόσο του πρωτογενούς τομέα όσο και του τουρισμού.